รายละเอียดกิจกรรม

วัดเก่าแก่คู่บ้านคู่เมืองประจำอำเภอสทิงพระแห่งนี้ เดิมเรียกว่า "วัดสทิงพระ" แต่ปัจจุบันเพี้ยนมาเป็น "วัดจะทิ้งพระ" วัดนี้สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1542 ภายในวัดมีโบราณสถานซึ่งเป็นศิลปะสมัยศรีวิชัยน่าชม ได้แก่ เจดีย์พระมหาธาตุ มีความสูง 20 เมตร ฐานกว้างด้านละ 17 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางขององค์ระฆัง 6 เมตร ตัวเจดีย์มีลักษณะเป็นรูปโอคว่ำแบบลังกาอย่างพระบรมธาตุเมืองนครศรีธรรมราช แต่ไม่มีรัตนบัลลังก์ เสามะหวดตั้งบนคอระฆังระหว่างเสามีรูปสาวกปูนปั้นนูนต่ำจำนวน 16 องค์ ถัดขึ้นไปเป็นปล้องไฉน องค์ระฆังของเจดีย์พระมหาธาตุมีลักษณะแปลกกว่าที่อื่น ตรงที่จะคอดเว้าตรงกลางเล็กน้อย ทั้งนี้ นักประวัติศาสตร์ศิลปะอธิบายว่า เป็นศิลปะแบบปาละ สมัยศรีวิชัย อายุประมาณพุทธศตวรรษที่ 13-15 องค์เจดีย์ก่อด้วยอิฐดินเผา และอิฐปะการังสอด้วยดิน ตั้งอยู่บนฐานสี่เหลี่ยมจัตุรัสมีเสาหลอกแบ่งเป็นช่อง ๆ ต่อมาในสมัยอยุธยาตอนปลายมีการบูรณะเปลี่ยนฐานเป็นสี่เหลี่ยมย่อมุมไม้ยี่สิบ แต่ละด้านมีซุ้มพระหนึ่งซุ้ม มีลักษณะโค้งแหลมแบบสถาปัตยกรรมแบบโกธิคซึ่งเข้ามามีอิทธิพลในสถาปัตยกรรมไทยตั้งแต่สมัยอยุธยาในรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ( พ.ศ. 2199-2231) จิตรกรรมฝาผนังภายในวิหารที่มีอายุประมาณ 100 โดยเล่าเรื่องพุทธประวัติ อันเป็นฝีมือช่างท้องถิ่นสามคนคือพระครูวิจารณ์ศีลคุณ (ชู) นายเกลื่อน และนายช่างไบ้ ที่เขียนภาพด้วยสีขาวเทาฟ้าเขียว ระบายสีบาง ๆ แล้วตัดเส้นด้วยสีอ่อนบนพื้นสีเหลืองอ่อน กว่าจะมาเป็นวัดจะทิ้งพระ มีตำนานเล่าว่า เจ้าพระยากรุงทอง เจ้าเมืองสทิงพาราณสีเป็นผู้สร้างวัดนี้ขึ้น ส่วนจากหลักฐานหนังสือกัลปนา หัวเมืองพัทลุง สมัยอยุธยา ระบุว่า วัดจะทิ้งพระแยกออกเป็นสองวัดโดยมีกำแพงกั้นกลาง วัดแรก คือวัดสทิงพระ มีพระครูวินัยธรรมเป็นเจ้าอธิการ หมื่นธรรมเจดีย์เป็นนายประเพณี อีกวัดคือวัดพระมหาเจดีย์องค์ใหญ่ มีพระครูอมฤตย์ศิริวัฒนธาตุ เป็นเจ้าอธิการ ขุนธรรมพยาบาลเป็นนายประเพณี วัดทั้งสองแห่งนี้มีชื่อเรียกร่วมกันว่า วัดเจ้าพี่วัดเจ้าน้อง โดยขึ้นกับวัดเขียนบางแก้ว คณะป่าแก้ว หัวเมืองพัทลุง และได้รวมเป็นวัดเดียวกันในสมัยรัชกาลที่ 5 ที่ตั้ง : อยู่ใกล้ที่ว่าการอำเภอสทิงพระ ตำบลจะทิ้งพระ อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา