กำเกียง

รายละเอียดเทศกาลและประเพณี

"กำเกียง " "เกียง" มาจากคำว่า ผีย่าเกียง เป็นดวงวิญญาณของบรรพบุรุษไทยพวนที่เคารพนับถือ ตรงกับวันแรม ๑๒ ค่ำเดือน ๙ ทุกคนในหมู่บ้านไม่ทำงานหนัก จะมีวัฒนธรรมที่คู่กันคือ "กำฟ้า กำเกียง" - กำฟ้าจะเข้ามาในเวลากลางคืนจนถึงกลางวัน ส่วนกำเกียงจะเข้ากำในวันรุ่งเช้าจนถึงวันรุ่งสางของวันใหม่ โดยมีคำพูดที่จดจำว่า "กำเกียงกำคืนหน้า กำฟ้ากำคืนหลัง" วันกำเกียงวันสุดท้ายแรม ๑๑ ค่ำ ทุกคนในบ้านจะหาตระกร้าเก่าๆ หรือเย็บกระทงกาบกล้วย ๑ ใบ จากนั้นเอาดินเหนียวมาปั้นเป็นรูปตุ๊กตาสมมติเป็นคน ปั้นเท่ากับจำนวนคนในครอบครัว ปั้นหม้อข้าวหม้อแกง มีข้าวดำหรือข้าวสุกคลุกกับน้ำครามย้อมและข้าวแดง ซึ่งเป็นการนำข้าวสุกมาคลุกกับน้ำปูนเคี้ยวหมาก มีพริก มะเขือ กล้วยดิบ และมะเฟืองใส่ในตระกร้าหรือกระทงกาบกล้วย เย็นนั้นเมื่อกินอาหารเย็นอิ่มแล้วให้เหลือข้าวปลากับติดก้นจาน ตลอดทั้งคืนห้ามกินอาหารกันอีก เช้ามืดวันแรม 12 ค่ำ คนหนึ่งในบ้านจะต้องเอาตระกร้าหรือกระทงไปลอยน้ำ โดยถือมึดไปด้วย ในระหว่างที่ลอยกระทงหรือกระทงที่ห่างตัวเรานั้นให้ใช้มีดตัดสายน้ำเหมือนตัดตระกร้านั้นไปถือเป็นการ "ส่งผีย่าผีเกียง" โดยมีความเชื่อว่าครอบครัวจะได้ไม่เจ็บป่วย ไม่ล้มหายตายจากกันไป หากผีย่าผีเกียงต้องการลูกหลานไปรับใช้ไหว้วาน ขอให้รับหุ่นปั้นไปแทนแล้วครอบครัวจะอยู่เย็นเป็นสุข